Waardenburga zespół

Zespół Waardenburga (ang. Waardenburg syndrome) - grupa kilku, genetycznie uwarunkowanych zespołów wad. Łączy je różnego stopnia niedosłuch czuciowo-nerwowy, plamy bielacze na skórze, jasne i niekiedy różnobarwne tęczówki oraz występowanie jasnego pasma włosów.

Zespoły Waardenburga są spowodowane mutacjami w genach kodujących czynniki transkrypcyjne, mające wpływ na migrację melanocytów w embriogenezie. Czynniki transkrypcyjne zaangażowane w ten proces to PAX3, MITF i SOX10. Gen PAX3 we wczesnym okresie zarodkowym ma największą ekspresję w grzebieniu neuronalnym i w dermatomiotomach, z których powstają mięśnie i skóra. Heterozygotyczna mutacja w genie PAX3 spotykana jest u większości chorych (zespół Waardenburga typu I) choroby; mutacje w obydwu kopiach genu (stan homozygotyczny lub stan złożonej heterozygotyczności) warunkuje ciężką postać choroby, jaką jest zespół Waardenburga typu IV.

Heterozygotyczna mutacja genu MITF (micropthalmia-associated transcription factor) powoduje haploinsuficjencję genu. Czynnik transkrypcyjny MITF transaktywuje gen tyrozynazy w melanocytach, a zaburzenie jego funkcji leży u podłoża części przypadków zespołu Waardenburga typu II. Natomiast mutacja z utratą funkcji w genie MITF wywołuje zespół Tietza.
Cechy charakterystyczne dla zespołu Waardenburga typu I (WS1)

* zniekształcenia nosa
* telekantus (dystopia canthorum)
* białe plamy na sierści
* wczesne siwienie/odbarwienia
* różnobarwność tęczówek
* hipoplazja podścieliska tęczówki, błękitne (szafirowe) oczy
* bielactwo
* skrócenie rynienki podnosowej
* niedosłuch czuciowo-nerwowy

Obraz kliniczny zespołu cechuje duża zmienność; niektórzy chorzy mają łagodną postać choroby i ich słuch jest nieuszkodzony.
W zespole Waardenburga typu II (WS2) chorzy mają objawy ograniczone do defektu melanocytów

* biały plamy na futrze (poliosis)
* niedobór barwnika w tęczówkach, błękitne oczy
* wczesne odbarwienie
* bielactwo
* niedosłuch, spowodowany brakiem melanocytów w rąbku barwnikowym ślimaka

W zespole Waardenburga typu III (WS3) charakterystyczne są

* wady ubytkowe kończyn górnych

Dla obrazu klinicznego zespołu Waandenburga typu IV (WS4) charakterystyczna jest

* choroba Hirschsprunga (łac. morbus Hirschsprung, ang. Hirschsprung’s disease, aganglionic megacolon, HSCR) - rzadkie, wrodzone schorzenie unerwienia jelita, uwarunkowane genetycznie, o wieloczynnikowym, zarówno dominującym jak i recesywnym sposobie dziedziczenia i zmiennej ekspresji. Jego istotą jest brak śródściennych zwojów nerwowych w dystalnym odcinku jelita grubego, rzadziej odcinek bezzwojowy jest dłuższy. Objawy choroby są zmienne; w obrazie klinicznym dominują zaparcia. Choroba Hirschsprunga jest najczęstszą przyczyną niedrożności przewodu pokarmowego.

…

W 1992 roku Waardenburg Consortium grupujące specjalistów od WS z całego świata ustaliło kryteria diagnostyczne dla zespołu Waardenburga typu I. Rozpoznanie można postawić gdy pacjent spełnia dwa większe kryteria albo jedno większe i dwa mniejsze; kryteria dodatkowe mają znaczenie pomocnicze.
Kryteria większe

1. Niedosłuch czuciowo-nerwowy z progiem większym niż 25 dB dla przynajmniej dwu częstotliwości z przedziału 250-4.000 Hz, bez cech wysięku i innej uchwytnej przyczyny niedosłuchu
2. Anomalie rozmieszczenia barwnika w siatkówkach:
a) Różny kolor tęczówek
b) Teczówka dwubarwna (segmentalna różnobarwnosć)
c) Charakterystyczne, błękitne (szafirowe) tęczówki, opisywane jako błękitne oczy Waardenburga albo oczy koloru błękitu nieba - hipopigmentacja tęczówek; anomalia podścieliska
3. Hipopigmentacja włosów
4. Dystopia canthorum (boczne przemieszczenie kątów wewnętrznych szpary powiekowej, ze zmniejszeniem widocznego pola twardówki w przyśrodkowym kącie oka, najlepiej oceniane wskaźnikiem W (≥2,07)
5. Krewny pierwszego stopnia ze zdiagnozowanym zespołem Waardenburga

Kryteria mniejsze

1. Wrodzone bielactwo (liczne obszary hipopigmentowanej skóry)
2. Synophrys albo włosy brwi w linii środkowej twarzy, powyżej nasady nosa
3. Szeroka i wysoka nasada nosa
4. Hipoplazja skrzydełek nosa (hypoplasia alae nasi) - hipoplastyczne dolne chrząstki nosowe, zwykle powodują zwężenie dolnej trzeciej części nosa
5. Przedwczesne siwienie/odbarwienia

Rzadko spotykane wady (kryteria dodatkowe)

1. Choroba Hirschsprunga
2. Anomalia Sprengla
3. Tarń dwudzielna (spina bifida)
4. Rozszczep wargi i (lub) podniebienia
5. Defekty kończyn
6. Wrodzone wady serca
7. Zaburzone funkcjonowanie narządu przedsionkowego
8. Szeroka, kwadratowa w zarysie szczęka

opracowanie: Ana
źródło:
1) [link widoczny dla zalogowanych]
2) [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy

[link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy